چه سریال خسته کننده و بی روحی همش صحنه های تکراری …
دراپش کردم ❌️

[spoiler title=” “]
آقا حداقل ی توضیحی میدادن اینا چرا جادوگر شدن خب یارو نمیتونه کلا بچسبه بهش ک خلاصه جایی باید بره یا نه😐خیلی گنگ بود

عه همسر کانگ یوهان پانسانیم🫠

سریال به این ماستی ندیده بودم چهار قسمت دیدم انگار هیچی ندیدم؛ یه بار از دیدگاه پسره سریال رو نشون میده بعد قسمت بعد از دیدگاه دختره این شد قسمت یک و دو نصف سریال رفته این دو تا هنوز همدیگرو ندیدن فقط یکی بیاد اخرش رو برام اسپویل کنه بخدا این قدر کشش نداشت حوصله کنم وقت بزارم تا اخرش ببینم…

ارزش یکبار دیدنو داره،
ایده جالبی داشت ولی خوب و جامع نتونستن آخرشو جمع کنن، خنک تموم شد😄

تو یه جمله بخوام بگم واقعا نا امید شدم

واقعا دوسش داشتم یعنی در میون سریالای درحال پخش از همه برام جذاب تر بود ولی پایان بندی بنظرم خیلیییی باگ داشت. یعنی ا

خیلی بین اینکه سریال رو درحال پخش ببینم یا بذارم تموم بشه دودل بودم که درنهایت گذاشتم تموم بشه و خوشحالم این کار رو کردم
اما نظرم درمورد سریال

طبق کامنتا نگران جریان کند سریال بودم که فکرمیکنم چون همه قسمتا رو باهم دیدم اونقدرا اذیت کننده نبود

خیلیا مشکلشون با سریال با سکانس های تکراریش بود که راستش و بخواید من خیلی مشکلی نداشتم،هرجا حس میکردم زیادیه میزدم جلو:)

به نظرم می جونگ نباید توی سکانس اخر

برخلاف خیلیا‌ من پلات توییست

پ.ن.:اولین بار بود از این بازیگر زن، سریال میدیدم ولی پارتنرهای جینیونگ توی سلول های یومی و پسر روانسنج رو از نظر کمیستری باهاش ترجیح میدادم

پایانش خوشه؟؟

دوسش داشتم
این عشق بی‌نهایت دونگ‌جین به می‌جونگ رویایی بود
چیزی که تو واقعیت اتفاق نمیوفته
فکر ده سال یکیو از دور ببینی و نزدیکش نشی
چجوری دووم بیاره آدم…
ولی باعث شد دلم یه چنین عشقی بخواد :((

جونگ‌هیوک:

نفرین و جادوگر:

و سوالات بی‌پاسخ و حفره‌های داستانی:

جمع‌بندی و اینکه ببینیم یا نه:
جدای از فیلمبرداری، لحن غم‌انگیز و فضای زمستونی، این نمایش واقعا یه جادوگر بود😁🧋
یکسری از دراماها برای من اینجوری‌‌ان که تا میام کلی ذوق کنم میبینم عه تموم شد و رفت قسمت بعدی، انقدر که جالب بوده و زمان از دستم دررفته~ اینم آره، شاید محشر و بترکون نبود اما اونقدری باحال و کنجکاوکننده بود که بشینم پاش و نتونم پا بشم😂🥲 درکل برای تماشا کردن و گذروندنِ وقت با یه سریال خوب، بسه✨️
کاپلِ قشنگ و غمگینم🌱☝🏽

ایده جدیدی داشت اما آب بندی شده بود… به یه سری چیزا زیاد بها داده شده بود… یه سری چیزا سرسری رد شده بود….در کل بیشتر به خاطر جین یونگ دیدم سریال رو… حوصله ام به مرور سر رفت… میشد بهتر و هیجانی تر باشه سریالش…

فقط خواجه حافظ بود که عاشق دختره نشد🥲من چرا از این بازیگر خوشم نمیاد رو نمیدونم🥲🥲🥲

ایده خوبی داشت اما مثل خیلی سریالای دیگه حیف و میل شد🥲
کاری به قسمت های کمش و اب‌بندی آخرش ندارم اما کل این فیلمنامه رو یه معما ساخته شده بود نه جوابی بهش داد نه اصلا معلوم شد منشأ و شروع این نفرین چی بود یا اصلا نفرین بود؟
درسته خیلی چیزا منطقی نیستن اما سعی کرد با گفتن همین جمله و چندتا دیالوگ احساسی تمومش کنه و بره
این ایده می‌تونست با خیلی از ژانر ها ترکیب جذابی بشه پشت نفرین یه داستان عمیق و تاریک باشه
میتونستن با ژانر فانتزی و یکم ترسناک قاطیش کنن خیلی خوب میشد یا اصلا با جنایی هم ترکیب خوبی میشد

خیلیا گفتن که عاشق شدن میجونگ خیلی سریع اتفاق افتاد و

سریال قشنگ من، اگه بیست قسمت دیگه هم ادامه داشتی به هیچ وجه ازت خسته نمیشدم 🥺 “جادوگر” با هر ثانیه‌اش به عمق وجودم رخنه کرد و ذره ذره‌ی روحم رو عمیقا تحت تاثیر قرار داد. درامی که آخرین سکانسش برای من اوج سریال بود. مثل بقیه آثار “کانگ فول” باید صبور باشی تا داستان کم کم برات معنی پیدا کنه. اگر چه نویسنده سریال کانگ فول نیست ولی کاملا به وبتون کانگ فول وفادار بوده. نویسنده و کارگردان رو تحسین میکنم که یه وبتون ۳۰ چپتری رو تبدیل به سریال کردن و تونستن حداقل “من” رو تا آخر مشتاقانه پای داستان زیبای دونگجین و میجونگ نگه دارن. منی که یکی دو ساله پای بیشتر سریالا خوابم میبره و به ندرت سریالی پیدا میشه که اشتیاقم رو شعله‌ور کنه. سریال داستان کاملا جدید و خاصی داره. ناامیدی مخاطبا رو درک میکنم. خیلیا توقع یه سریال عاشقانه تیپیکال کیدراما رو داشتن و این سریال که دو نقش اصلی سر جمع کل سریال فقط ۲۰ دقیقه رو در رو با هم حرف میزنن به مذاقشون خوش نمیاد. نه که این سریال عاشقانه نباشه، اتفاقا عاشقانه‌اس ولی به سبک خاص خودش. مثل بقیه سریال‌ها نیست که از همون دو سه قسمت اول شخصیت‌های اصلی اسکین شیپ داشته باشن و همش همدیگه رو ببینن و با هم حرف بزنن. اینجا دونگجین از دور عاشقی میکنه و این یکی از زیباترین روش‌های عاشقیه 🥺 خیلیا توقع توییست‌های پی در پی و هیجان زیاد داشتن. ولی خب این سریال درامه و نباید توقع اتفاقات هیجان انگیز رو داشت. اگه با چنین ذهنیتی سریال رو شروع کنین ناامید میشین. ولی اگه مثل من از این توصیفاتی که گفتم لذت میبرین، قطعا عاشق سریال میشین. همونطور که قبلا گفته بودم من ۸ قسمتش رو بی وقفه توی یه روز پشت سر هم دیدم. این سریال از همون اولم قصدش این نبود که دنبال دلیل “جادوگر” بودن میجونگ بگرده. مثل سریال‌های سفر در زمان که هیچکس دنبال این نیست که چطوری سفر در زمان امکان پذیر شده. این سریال هم میخواست بگه توی دنیای این داستان یه سری افراد هستن که اینجورین و قصد داشت دنبال راهی برای غلبه به اون باشه. یه سری سکانس‌ها چندین بار توی سریال در قالب فلش بک تکرار شدن ولی این کار بیهوده نبود. اغلب اون سکانس‌های تکراری از یه زاویه دید متفاوت روایت میشدن و به داستان معنی و مفهوم جدیدی میبخشیدن. مثل زاویه دید میجونگ از دوران دبیرستان و زاویه دید جونگهیوک بعد از پلات توییست قسمت ۹. یه سری اتفاقات تازه بعد از این فلش بک‌ها برای مخاطب معنی پیدا میکردن. درباره بازی‌هاشون هم که حرفی برای گفتن نمیمونه. وقتی سریال و شخصیت‌هاش تا این حد به قلبم نفوذ کردن یعنی بازی بازیگرا بی نقص بوده و کارشون رو درست انجام دادن. پارک جینیونگ که مثل همیشه استثنائیه و استعداد و تواناییش منو مبهوت میکنه. نو جونگ یی هم برای نقش میجونگ ساخته شده بود. اون حالت چهره و صداش به تنهایی نشون میداد که میجونگ چقدر تنها و منزویه. یه سری نکات رو توی کامنت‌های دیگه توضیح میدم. در… Read more »

تنها دلیل ادامه دادنش واسم این بود که واقعا ایده ش از قسمت اول برام جالب بود
کل سکانسای سریال رو تکرار بود که البته اوایل این رو مخم نبود ولی از یجا به بعد دیگه واقعا اینجوری بودم که بسه دیگه!!!
قسمت آخر رو با سرعت ۴ دیدم که فقط تموم شه ببینم چی میشه ته این ماجرا و جالبه همونم انگار رو سرعت عادی بود چون نصفش تکرار سکانسای قبلی بود منم دیالوگاشونو حفظ بودم 😐😂🤦🏻‍♀️

کاش با این ایده یک سریال باحال تر و اکشن تر بسازند.

ایده داستان خوب بود و تا یه جایی هم قشنگ داشت پیش می‌رفت
یهو اخرش تر خورد تو داستان
میتونستن خیلی قشنگ تر جمعش کنن

درسته که