من هنوز اوایل سریالم ولی اینکه قبلش هشدار مانند متوجه شدم با عشق گوکولی طرف نیستم خیلی کمک کننده بود که سریال رو با اشتیاق دنبال کنم
الان سریال اینجوریه که انگار نشستی پای صحبت دوستت و اون داره تعریف میکنه پسره چجوری بود مثلا یا دختره چه عجوبه ای بود و چیکارا کرد و هر طرف که حرف بزنه انگار درک میکنی چی میگه یه حس نشستن و غیبت کردن با رفقا راجع به دراماهای زندگی عاشقانشون، و ما از زاویه دید سوم شخص همه اشتباها و تردیداشون رو میشنویم گاهی به خودش حق میدیم گاهی طرف مقابل…
و سریال خیلی عمیقه، ما با شخصیتای بی نقص همیشگی طرف نیستیم اگه قسمتاش کم بود وایب فیلم سینمایی میتونست داشته باشه

قسمتای اول که عشق پسر داشت شکل میگرفت چقدر شیرین و رومانیک بود. امااااا زمانی که دختره شخصیت دوگانه‌ش رو نشون داد باقی قسمتاش فقط با اعصاب و روان بازی میکرد. دختره منشاء حسادت و دوگانگی بود. اولش خب پسره رو رد کردی به روشهای مختلف. بعد تا دید یکی دیگه خواهانش شد یهو پرید وسط رابطشون. زن وا بده. هر دم مثل قارچ سمی روبروشون بودی.

آخی یادش بخیر چقدر با شخصیتای این سریال حرص خوردیم 😨

باوجود اینکه پوستر و داستانش رو خیلی دوست داشتم بخاطر کامنتا شروعش نمی کردم، فکر می کردم خیلی حرص درار و اعصاب خردکن باشه
ولی خیلی قشنگ بود، یعنی تا قسمت آخر ذره ذره دیدمش و لذت بردم
بازی ها که عالی، حتی یه گاردی نسبت به مون گایونگ دارم همیشه، که خب تو این سریال ازبین نرفت ولی کم شد، بازیش خوب بود خدایی
از پوستر هم میشه فهمید که با سریال و کارگردانی و فیلمنامه فکرشده ای طرف هستید
او اس تی ها هم که محشر، اون او اس تی هست یوری می خونه، واای خیلی خوب رو صحنه ها مینشست، صدبار تا حالا گوش دادم

شخصیت ها قابل درک بودند، اشتباه می کردند و تاوان اشتباهشونو هم میدادند، ولی این اشتباه ها در راستای شخصیت پردازیشون بود

جونگ هیون

می کیونگ

یادش به خیر چقدر اون موقع که سریال پخش میشد هر هفته حرص خوردم
ولی الان که دارم ریواچش میکنم چقدر سویونگو درک میکنم
وقتی دلت و قلبت یه چیزیو با تمام وجود میخواد اما خود کم بینی و حس تحقیرت باعث میشه فکر کنی مستحق اون چیزی که میخوای نیستی و به کمترین ها و چیزایی که دوسشون نداری راضی میشی و خودتو گول میزنی که من اینو میخوام و با این شادم
همین میشه دلیل رفتارای متناقض و اشتباهای بعدش

این وسط دلم برای سانگ سو خیلی سوخت که تو طول سریال قشنگ می‌تونستی ببینی که چقدر اون عشق قشنگ و پر هیجانش تبدیل شد به یه حسرت غمناک که ازش فرارم نمیتونست بکنه

بعد رفع سردردم اومدم نظرمو بگم
آدم هایی مثل آن سو یونگ بدترین آدم هان علاوه بر آسیب به خودشون به اطرافیانشون هم آسیب میزنن

سریالیه که بعد دیدنش سردرد گرفتم ولی خب زندگی واقعی متاسفانه همینه

در ادامه کامنتا قبلیم ولی عجیب سکانس های به یاد موندنی و ثبت شده تو ذهن میزاره

سکانس های زوج اصلی کمه ولی مخاطب میتونه بشینه پاش و همون سکانس های کم چقدررر با کیفیت اند
مسیر سربالایی دانشگاه… کافه هتل که همه چیز از اونجا شروع شد…زمین هاکی….

جالبه خود سریالم مثل سویونگ حس دو گانه بهت میده (با خواندن کامنتا متوجه این حس مشترک شدم)
از یک طرف داستان رو دوست داریم چون شخصیت ها فانتزی نیستن دیالوگ ها تکراری نیست و خبریم از کلیشه ها نیست و حتی میشکنه کلیشه رو مثل اینکه پسر گرین فلگ مون حتی خیانت هم کرد
از طرف دیگم دوستش نداریم چون خیلی جاها غیر منطقی و حرص بده ست

من رابطه مامان و پسرشم دوست نداشتم یکجوری بود پسر به همه خدمت میکرد ولی واقعا مامانش زیر فشار زندگی اذیت بود

اینقدر اتفاقا اعصاب خورد کن افتاد قبل رسیدنشون که واقعا رسیدنشون شیرین نبود زهرمار بود

سویونگ شخصیت مرزی هم میخواست هم نمی‌خواست این وسط فقط دوست پسر بیچارش را تروما زده کرد خب مثل پسر منطقی می‌رفت می‌گفت من یکی دیگه رو دوست دارم
خلاصه که شخصیت سمی بود دختر ترسو اهل فرار و واقعا اطرافیان اش رو تحت فشار میزاشت

تو واقعیت کسی طرف این آدما نمیره ولی تو کی دراما صد نفر میخوانش

فقط اونایی که تو زندگی و عشق
ضربه خوردن میتونن این سریال رو درک کنن

تا یه جایی اوکی
باشه
اما اتفاقای آخرش اخه :/
شمایی که میگید عادیه چندسالتونه؟ میدونید ۴ سال یعنی چی؟؟!

نویسنده خریت مزمن داره !
نکته مثبت این نویسنده فقط میتونم بگم که غربگرا نیست و موازین اخلاقی را رعایت کرده . .

خداوکیلی سم نبود اینقدر ازش بد گفتید اتفاقا واقعیات رو نشون داد که اگر کسی اعتماد به خودش نداره شخصیت منزوی ای داره مشکلات شخصی داره حس طرد شدن داره توی محیط کاریش تصمیماتش قطعی نیست چون یک دیوار دور خودش کشیده به راحتی کسی رو داخل راه نمیده اینجا سویونگ همینه
سریال قشنگی بود و منطقی من که خوشم اومد برای یک بار دیدن خوب بود

فقط به خاطر یو یئون سوک شروعش کردم قسمت اول خوب بود عشق مرد داستان واقعا قشنگ بود این که شروع یک رابطه چه جوری باشه امیدوارم خوب باشه داستانش میرم برای دیدن قسمت های بعدی

یعنی حتی از هیچ نقش منفی به اندازه آن سویونگ بدم نیومده بود!
کارای این بشر هییییچ توجیحی نداره!
حالا هرچی میخواید تلاش کنید خودتونو قانع کنید!
ولی از اول سریال تک به تک تصمیماتش اشتباه محض بود!
این بشر اصلا تعادل احساسی و روانی نداره بعد شما میاید میگید پخته است؟

بد نیست، به نظرم نزدیک بودنش به زندگی واقعی باعث شده قشنگ باشه. فقط بدی اش این بود زیادی دیگه کشمکش رابطه ای داشتن، شما سریال رو می زدی جلو یا حتی قسمتی رو اسکیپ می کردی، باز می تونستی بفهمی چی شد. من تا قسمت 7 قشنگ دیدم، بعد خسته شدم دیگه یکی دوتا قسمت ها رو رد می کردم و می زدم جلو تا تموم شد. ولی خب من کار داشتم که این کار رو کردم و به نظرم حوصله کنی یه قسمت یه قسمت ببینی میشه نشست دید.

مثل بز تو دکتر رمانتیک منتظر کانگ دونگ جو هستم برگرده بعد اینجا داره بازی میکنه مرد برگرد بیمارستان دولدام بهت احتیاج داره مریضا دارن میمیرن!😂

این سریال خیلی خوب بود
فیلمنامه، کارگردانی، او اس تی، بازی تک تک نقش‌های اصلی و فرعی؛ حتی پوستر و اسم سریالم فکر شده و متناسب با مفهوم سریاله
ولی من به هیچکی معرفیش نمیکنم اینقدر سلیقه‌ایه
اگه ژانر ملودرام علاقه دارید، اگه از یه روند واقع‌گرا لذت میبرید، اگه روانشناسیِ رابطه براتون جالبه، اگه کاراکترایی با یه دنیا تصمیم اشتباه اما قابل درک براتون قابل تحمله ببینید

* یه دستاورد این سریال برای من علاقه‌مند شدن به مون گایونگ بود. هیچوقت نه بازیش نه انتخاب سریالاش رو دوست نداشتم ولی اینجا واقعا فیت نقشش بود و خوب بازی کرد

اگه بخوام درباره این سریال یه چیز بگم
اینه
این سریال مثل اسمشه
با دیدنش عشق رو درک میکنید:)
اروم و قشنگه….
اگه فیلم های ملو و اروم رو دوست دارین از دستش ندین…..

مثل اجوشی من،یادداشت های رهایی من،بهش بگو عشق،تو یه روز خوب ملاقاتت میکنم(فکر کنم درست گفتم)
🙂

عجب سمی بود دختره که روانپزشک لازم دو تا پسرام نمدونم از اهن بودن ناراحت نمیشدن مدیریت بحراناش در حد فضا بود اینقدر کارای دختره غیر معقول بود نویسنده خودشم دلیل کاراشو نمیدونست