اصلا هر کاری کردم نتونستم گریه نکنم آخرش 😭😭😭😭 چه غمی داشت هم باهاش خندیدم هم گریه کردم

بچه ها لطفا یه فیلم دیگه شبیه این به من معرفی کنییید. لطفااااااااااا. (گریه)

من با این فیلم به معنای واقعی زار زدم …
درسته از یه جایی به بعد غمگینه اما واقعا فیلم قشنگی بود…

پونگ وون هو: مجبورم برگردم نیوزیلند.‌‌…😢
ولی قول میدم که زود برگردم☺️
دوستت دارم نا بورا❤️

این فیلمو امروز نگاه کردم.
بعد از دیدن دونده ی دوس داشتنی دانلودش کردم.

یه بار وقتی تازه اومده بود دیدمش
😭😭😭😭😭
یه بارم تازه بعد از تموم کردن لاولی رانر دیدمش
و واکنش این دفعه خونه مون رو تو آب شناور کرد
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

یوجونگ و وو سوک یه سریال به ما بدهکارن🥹💔
چقدر خوب بودن بهم میومدن🥹😍
صرف نظر از پایان من دوست داشتم داستانشو
و چه خوب که نقش بزرگیه بورا رو داده بودن هیو جو
تو دونگی هم بچگیه هیو جو رو یوجونگ بازی میکرد
پسندیدم این اتفاقو🥰

🥲🥲🥲
من که نابود شدم/:

😭🤧 خیلی قشنگ بود😭 دوسش داشتم🥲💘

من چرا بعد لاولی رانر باید بیام اینو ببینم که غم عالم بریزه تو دلم
این چه پایانی بود اخه
هدف نویسنده بیشعور چی بود؟

نویسنده در حال نوشتن فیلم نامه:
کلیشه
کلیشه
کلیشه
کلیشه
به نوشته خود نگاه می‌کند: این که همش کلیشه شد
کمی تفکر می‌کند و: بیا از کلیشه هاش کم کنیم پس

باراخری بود ک باز خررر شدم سینمایی دیدم🫤

خیلی سینمایی نمی پسندم ولی اینو با همه ی

هر بار بعد سینمایی کره ای میگم عجب غلطی کردم سینمایی کره ای دیدم 😒😒😒 فقط سریالاشون خوبه سینمایی هاشون همیشه‌ میزنه تو ذوق آدم
افسردگی داشتم بعد تر افسرده شدم 😒😒😒😒😒

جز جیگر بزنی نویسنده ای چی بود آخهههههههههههههه

این چه پایانی بود
واقعا روند داستان خیلی شیرین بود و حس کیدراما های قدیمی رو میداد ولی اصلا انتظار این پایانو نداشتم هنوز و شکم

وای هنوز سکانس پایانیش یادمه :(((
چقدر قشنگ بود