فیلم جالبی بود، ایده‌ کلی‌شو خیلی دوست داشتم.
از داستان سوزی و بوگوم بیشتر بقیه خوشم اومد ولی به نظرم کم ‌بود. یعنی خیلی عمیق نمیشناختیم کاراکترارو.
بیشتر فیلم روی خانم چینیه بود البته داستان اونم جالب بود. آخرش که مرز واقعیت و هوش مصنوعی رو شکوند خیلی خفن بود ولی همه چیز خیلی سریع بود.
به نظرم ایده رو حیف کرده بودند. مثلا هر کدوم از داستان‌ها پتانسیل این که یک فیلم با حتی سریال جداگانه بشند رو داشت.
مثلا داستان بوگوم و سوزی رو فکر کنید سریالش باشه.

فقط منم که با دیدن این فیلم یاد کتاب ” اولین تماس تلفنی از بهشت” اثر میچ آلبوم افتادم؟

واقعیتش من دوستش داشتم
برای کسی که طعم از دست دادن رو چشیده، حتی تصور این که همچین اتفاقی براش بیوفته وصف ناپذیره حالش.
همچین فیلم هایی باعث میشن ادم به فکر بره، راجب خودش، راجب زندگیش راجب رفتارش و راجب هر چی فک بکنه

سوزی جدیدا زده جاده خاکی چرا:/
این چ فیلم سمی بود

این همه منتظر این فیلم بودم این قدر ازش بد گفتن ک نمد ببینم یانه

من با چیزی که داستان به عنوان پیام میخواست برسونه ارتباط نگرفتم
تصویر سازی تا حدودی خوبه اگه میخواید یه چیپس و ماست بزنید صرفا یه فیلم دیده باشید خوبه
در ضمن بوگوم و سوزی بازیشون در هر صورت خوب بود اما فیلنامه داغون بود از نظر من

اصلا جالب نبود پیشنهاد نمیکنم

فیلم جالبی بود، اما اونقدری که بازیگرای خوبی داشت خود فیلم همچین چیز خاصی نبود

سانسور شده؟

من دوسش داشتم اما حقیقتا کلی علامت سوال تو سرم به جا گذاشت.
به نظرم اگه عمیق‌تر و جزئی‌تر وارد داستان می‌شدن خیلی بهتر بود
اما نمی‌دونم نیاز به درک عمییق داره که متوجه نشدم یا ایراد از فیلمنامه بود؟!

به خاطر کامنتای منفی که خونده بودم هربار تماشای این فیلم رو به تعویق مینداختم اما بالاخره دلو زدم به دریا و خب اگه هم بد میبود فقط قرار بود ۲ساعت از وقتمو بگیره.
ولی نه تنها اصلااااا بد نبود بلکه خیلی خیلی زیاد از دیدنش لذت برم و روزها ذهنمو مشغول خودش کرد.
میدونید چیه، گاهی وقتا، خصوصا تو این ژانر، یه اثر پیچیده میبینیم و بیشتر از خودش، از تلاش مغزمون واسه فهمیدنش لذت میبریم. و در مقابل چنین فیلمی ریلیز میشه که به سادگی یه برش از زندگی در یک دنیای الترناتیو که شاید هم اینده‌ی نزدیک خودمون باشه رو نشون میده و انقدر ملموسه واسمون که میگیم عیح، هیچ چیز خاصی نبود. حوصلمون سررفت. بی معنی بود، عجیب بود، کم بود…

کاملا حق میدم به سلایق متفاوت. خود من اسلایس عاو لایف پسندم.
ولی چیزی که راجع به این فیلم میخوام بگم اینه که تو مدت زمان ۲ساعت ما رو با داستان چندتا ادم که درگیر این فناوری شدن اشنا کرد، گوشه‌ای از زندگیشونو نشونمون داد، با یسری مفاهیم اشنامون کرد، یه‌چیزایی رو بهمون گوشزد کرد و بقیه‌شو سپرد به خودمون.
دنبال منطق و چرایی و چگونگی تو فیلمای فانتزی سای-فای گشتن اشتباهه.
تو این ژانر شما باید پیام داستان رو بگیرید.

اگه علاقه به لقمه‌های حاضر و اماده و پایان‌های “نقطه سرخط” دارید نبینید.
اگه سیر تفکر و تخیلتون تازه از پایان فیلم و سریال شروع میشه، این فیلم برای شماست.

• راجع به جزئیات داستان و برداشتی که خودم داشتم هم اینا رو میگم.
کاملا اسپویله، اگه ندیدید نخونید:

به عشق سورزی نکاه کردم
ولی زیاد برام جالب نبود
کسل بود
ممنون از زیرنویس وکانال خوبتون
دمتون گرم

من نفهمیدم تهش اونجا که جونگ این ته جو رو بغل کرد جزو هوش مصنوعی بود با واقعیت خود رابطشون بود

خیلی انتظارم ازش بیشتر بود، محتوی کلی خیلی جالب و تامل برانگیز بود اما چون همزمان سه داستان مختلف رو بیان میکرد تا آدم میومد باهاشون ارتباط بگیره و بشناستشون یهو خیلی درهم و برهم و شلخته به پایان رسید. داستان دختر و پسری که توی شرکت سازنده کار میکردن اضافه بود و میتونستن جای اون روی داستان سوزی و بوگام تمرکز کنن، واقعا ناراحتم که میشه گفت تقریبا هیچی از رابطشون ندیدیم فقط بوگامی بود که تو فضا میچرخید و سوزی ای که باید سرکار میرفت. کاش این ایده رو توی سریال کوتاه یا فیلم چند قسمتی پیاده میکردن. ولی همچنان میگم ایدش به شدت خفن بود. فکر اینکه بتونی کسایی که از دست دادی رو هر روز مجدد ببینی هم آرامش بخش و دلپذیره و هم ترسناک چراکه تا آخر عمرت خودتو گول میزنی و هیچ وقت با مرگشون کنار نمیای و باور نمیکنی. و کمپانی ها هم به راحتی از این قضیه استفاده میکنن و پول میچاپن.

بنظرم ایده خیلی جای مانور داشت ولی اصلا روش خوب کار نشده بود.. اخراشم خیلی درهم برهم بود.
انتظارم ازش خیلی بالا بود ولی این حتی نزدیکشم نشد..
شاید اگر انقدر انتظار نداشتم ازش، بیشتر میتونستم لذت ببرم.
در کل ۶/۱۰ اونم فقط بخاطر کست و ایده‌ی اولیه‌ش.

یه سری سوال دارم از بچه هایی که دیدن

جوری که اشک منو در آورد واقعا چقدر از دست دادن کسی ناراحت کننده اس…دلم برای اون ربات ها هم سوخت

موضوعش جدیده
خیلی دوسش داشتم
جالب بود برام

فیلم محشر بود
فوق العاده فلسفی، با مفاهیم به شدت عمیق و استعاره‌های ادبی قوی. از کارگردانی و بازیگری و فیلم‌برادری هم که اصلا نگم.
از الآن جزو فیوریت‌هام شد و به هرکس که از فیلم‌های مفهومی لذت می‌بره، پیشنهادش می‌کنم.
توجهی به کامنت‌های منفی نکنید، آدم‌ها چیزی رو که درک نمی‌کنن، سنگ می‌زنن.

فیلم و سریالا در همه کشورها دیگه خیلی آبکی و بی مفهوم شدن ارزش دیدن ندارند

من دوستش داشتم، و در طی فیلم آدم اشکی هم میشه🥹🥹🫠