من نمی توانم دانلود کنم و وقتی یوزر نیم می زنم قبول نمی کنه چکار کنم

تا قسمت ۲۲ پیش رفتم…
بخش سیاسی داستان داره پررنگ میشه ….و برام من جالب نیست، اون تیکه هاشو روی دور تند میبینم …
دو تا تیکش کف زمین شدم از خنده
یکی اونجا که اون یارو پدر خوندش میشه بعد جیانسی میگه من اارم فلان شهرم میرم، اونجام هم باهام بیا، بعد یین ژنگ میگه، چیه میخوایی اونجا برام مادر خونده هم پیدا کنی 🤣🤣🤣🤣
بعد پشت پرده جای جیانسی اواز میخونه و اون یارو میفهمه، فکر میکردم جفتشونو پرت کنه بیرون اما 🤣🤣 خیلی اهل حال بود ….
یه تیکه دیگه هم اون پسر بچه هه که میاد از ژنگ یاد بگیره، ژنگ به فنگ میگه، ادما باید تحقیر بشن تا دیگه از چیزی نترسن …و بعد تعریف میکنه بچگی خودش چه قدر اذیت شده، بعد فنگ میگه، این بچه خیلی پوست نازکه، اینو اذیت نکن بعد ژنگ میگه، یعنی من پوست کلفت بودم🤣🤣🤣🤣 قیافش خدا بود، و بعدش نگاه فنگ …. لحظه هایی داره هر قسمت …. اینمدلی، خیلی بانمک ….
چه قدر ژنگ بانمک غذا میخوره، اشتهای ادم باز میشه …….
یه بارم باهم میرن از این رستوران کثیفا🤣🤣فنگ دهن نمیزنه، میگه من تو رو کجاها میبرم، تو منو کجا اوردی …
عزیزممممم …خیلی نازن

اینقدر که این روزااااا سرده، این فیلمو هم ادم میبینه بیشتر یخ میکنه،
واقعا نقش متفاوتی بازی کرده جیانسی، لامصب هر جا یه تیپ کاملا متفاوت رو بازی میکنه. واقعاااا باید لحن، میمیک چهره اینو توی کلاس های درس بازیگری به بقیه به عنوان نمونه بازیگر مثال بزنن……
اما از حق نگذریم بازی یین ژنگ اینجا یه چیز دیگه هست و قطعااااا حقش بوده جایزه که گرفته، اوایل به نظرم شبیه خنگااااا بود و شخصیتش احمقانه بود، اما رفته رفته ابعاد جدیدی از شخصبت خودشو نشون داد، وقتی با گروهش بود، جدی میشد، وقتی با فانگ بود، خود شوخ و کیوت و واقعیش رو نشون میداد، وقتی تنها هست کلاااا یه چیز دیگس، یه موجود تنها، سرد، غریب که تنها دلخوشیش یکم حرف زدن با فنگ و اجرا روی صحنس و هیچ چیز دیگه ای ، هیچ چیز پیچیده ای در موردش نیست …….مسخرس اما تا حد زیادی درکش میکنم ……
گاهی منم همون قدر خالی میشم ….
چرااااا توی رمان دست بردن؟ واقعا اگه بی ال میموند به مراتب قشنگتر میشد، اما در همین حد هم خیلی قشنگههههه.
جالبه تقریبا ۱۰ قسمت اول رو به زور دیدم، اما الان فقط دلم میخواد زودتر شب بشه و بیام ۴۰ دقیقه این سریالو ببینم، با وجودی که تاریکه، سرده، فضاش منو خفه میکنه ….
صحنه پردازی، لباس ها، گریم ها، هیچکدومش جدا جدا جذاب نبست اما در مجموع جذابه … یه چیزی ادمووووو میکشه به ادامه ….الهی بگردم ….اونجایی ام که به فانگ گفت دیگه نیا اینجا پولتو برات میفرستم ……

قسمت ۱۱ و …بالاخره جیانسی عزیزممممممم.

کامنتا منو اورد توی این سریال ….
حقیقتاااااا تیتراژ پایانی قسمت اول، منو به ادامه ترغیب کرد
قسمت اول یکم زیادی شلوغ بود و خیلی نفهمیدم چی به چی هستن ……
فضا و دکور و رنگ سنتی و آوازا و اجراها …. رو اصلا دوست نداشتم …. اما دو تا شخصیت مرد اصلییییی به شدت جذابن ….. و مشخصه قراره داستان قشنگ بشه ….
حسم به زن اون مرد اصلی، یه نفرت کامله …نمیدونم چرا، اما به شدت مزخرف و کنترل گره، با اینکه خودشم میگه که یه دختر دهاتی بود و به این یارو نمیخورد، اما از ته دل نمیگه، به نظرم چندش اومد …. واقعا تعجب میکنم چرا تا حالا ورود به دنیای سی درما نکرده بودم، تا اینجا هم البته فقط چند تا جناییه واقع گرایانه دیدم‌.
تخیلی هنوزم گارد دارم.
از اینم خوشم اومد و امیدوارم ادامه بدم.
چه قدرررر خوشحال شدم از کامنتا که جیانسی هم توشه …
این پسر نهایت استعدادههههههه

این سریال بی‌شک “خاص‌ترین” شاهکاریه که دیدم. دیدین همیشه برای این‌که یه کارکتر خیلی به‌یادموندنی بشه بهش ویژگی‌هایی رو اضافه می‌کنن که غیرواقعیه؟ کارکترهای این سریال، این‌جوری نیستن. واقعی‌ان. و با همون واقعی‌بودنشون خیلی یونیکن.
سریال دقیقا یه‌جور کلاس درسه برای شخصیت‌پردازی خصوصا واسه نویسنده‌ها؛ چون همون چیزیو که برای به‌خاطر سپردن کارکتر لازم داری بهت میده: هم‌دلی.
با شی‌روی و جنونش نسبت به اپرا هم‌دلی می‌کنی. با تصمیمات سخت و قاطعانه‌ی فنگ‌تای. با عشق و وطن‌پرستی گوشیو. با حمایت‌های ارباب هفتم. با شجاعت دالی می‌می. با تک‌تک بازیگرهای گروه شی‌روی.
بعد همین شخصیت‌پردازی جذاب و پرجزئیات به بازیگرها فرصت درخشش میده. بازیگر نقش شی‌‌روی جوری استادانه نقش یه مرد عجیب و‌ بامزه رو درآورده که بی پلک زدن تماشاش می‌کنی. این‌قدر حس‌وحال این کارکتر بی‌نقص اجرا شده که تضادش با زیرکی و کاریزمای فنگ‌تای کاملا مشهوده. رابطه این دو بدون هیچ‌گونه اضافه‌کاری‌ای پر از لحظات درخشانه. چیزی که در مورد سریال دوست داشتم همین بود؛ این‌که پذیرفته بود نیازی به شور کردن آش نیست.
یعنی سریال در خمیر خودش اون‌قدری تعلیق و جذابیت داشت که لازم نباشه برای تزریق اون تعلیق، خرده‌پیرنگ‌هایی با هیجان کاذب بهش اضافه بشه؛ پس مثلا تو می‌دونستی تا اپیزود آخر، پلات، زیبایی‌های خودشو داره و نمی‌گفتی بذار ۱۰ اپیزود ببینم شاید یهو جالب شد! چون جالب بود. ذات کار بود که جالب بود. ایده‌های ریز و درشت پلات بودن که جذاب بودن. آدم‌هاش بودن که جذابیت داشتن. رابطه‌ی ساده و قشنگ این آدم‌ها با هم بود که اشکتو درمی‌آورد و می‌خندوندت. لازم نبود منتظر بمونی داستان بهتر شه.

همه‌چیز این اثر برام در بالاترین کیفیت ممکن بود. توی این روزای سرد، این سریال دقیقا “بگونیا”یی بود واسه خودش. چقدر دلم می‌خواست با فنگ‌تای و ارباب هفتم از نزدیک اپرای بی‌نقص شی‌روی رو تماشا کنم. دلم می‌خواست اون‌هایی رو که هنر شی‌روی رو مسخره می‌کنن بزنم. دلم می‌خواست همه‌ی اون لحظاتی که فنگ‌تای، شی‌روی رو تحسین می‌کرد کش پیدا بکنن و تموم نشن.

این روزها شاید اگر به پشت بوم خونه نگاه کنم، شی‌روی رو ببینم که غمگین و تنها ایستاده و به امید خوب کردن حال فنگ‌تای، براش آواز می‌خونه، بدون این‌که اهمیتی به خستگی خودش بده…

نمی‌فهمم چطور اپیزود آخر رو دیدم و نمردم.

هرکاری می‌کنم نمی‌تونم اپیزود آخر رو ببینم.😭

با تشکر از ارباب هفتم که خانواده فنگ‌تایو آسفالت کرد🔥

خاک بر سر هر دو خواهر و زن فنگ‌تای. یعنی فنگ تای با سه عدد گاو زندگی می‌کنه رسما. وای خدایا شکرت می‌شین و گوشیو تموم شد رابطه‌شون.

“چطوره که بهت هرچیزی رو که اون بیرون هست بدم و تو بمونی؟”

من وقتی

Yes very sad, anyway …

کاش زن فنگ‌تای یه دست و یه پا نداشت

دالی می می و گو شیو این‌قدر قشنگن مومنتای ۳۰ ثانیه‌ایشونو سه بار می‌بینم. وای نازنازیا‌🥲🥰

رسیدم به اپیزود ۳۹

گوشیو چقدر پکیجه، می‌خوامش😭

“نمی‌تونم بذارم رئیس شانگ از گرسنگی بمیره وگرنه ممکنه آدم‌ها رو بخوره…”
😂😂😂😂😂😂

خودای من