امروز 8 خرداد 1404 ئه و برای چندمین بار ریواچ این سریالو تموم کردم و هر بار یک حس غم عجیبی به دلم میشینه. روحت شاد باشه آجوشی… دلم واقعا برات تنگ شده

قبل از هر چیز باید بگم من خودم از فوت هیچ بازیگری چه ایرانی چه خارجی ناراحت نشدم ولی تنها بازیگری که از فوتش ناراحت شدم و هر وقت یادش می افتم دلم میگیره لی سون کیون هست نمیدونم چرا؟! حتی بیشتر از فوت اطرافیانم ناراحت شدم و میشم شاید به خاطر این بوده که مدت کمی قبل از فوتش این سریال رو دیده بودم یا اینکه مظلومانه به خاطر تهمت های بقیه خودکشی کرد نمیدونم…هنوز هم برام عجیبه و داغش تازه است… این متنی که مینویسم اسپویل نداره ولی اگه سریال رو ندیدید خوندنش به کارتان نمیاد میخوام بر اساس طب سنتی ایرانی! شخصیت هارو تحلیل کنم چون تشابهات عجیبی بین افراد داخل سریال با مزاج شناسی میبینم گرچه میدونم طب سنتی کره ای با ایران تفاوت داره و خود نویسنده هم تقریبا محاله چیزی ازش بدونه البته تو طب سنتی یه مزاج پایه داریم یه غلبه مزاج و چیزی که من مینویسم ممکنه یا مزاج پایه باشه یا غلبه که دیگه بحث تخصصی میشه و اینجا جاش نیست و من صرفا برداشتم رو مینویسم نویسنده این سریال با my liberation notes یکیه و خصوصیات شخصیت های اونجا با اینجا تقریبا یکیه . اونجا هم یه تحلیل کردم اگه خواستید برید بخونید شخصیت ها: ۱ـ پارک دونگ هون (آجوشی): مزاج سرد و خشک، عنصر خاک، خلط سودا، بشدت درونگرا و کم حرف و همه چی رو داخل خودش میریزه، منظم و دقیق هموانطور که از یه فرد سوداوی انتظار میره، دنبال هیجان نیست و از روتین زندگیش لذت میبره یا حداقل دنبال تغییرش نیست، جاه طلب نیست، در واقع نزدیک شدنش به جی آن به خاطر اتفاقات افتاده و خیانت زنش و تهمت هایی که سر کارش بهش زده شده به خاطر همین دنبال یه نفر میگشت که دردهاش رو تسکین بده و کی بهتر از یه فرد سوداوی دیگه به اسم جی آن؟! گرچه مزاجش گرمتر از جی آنه، با وجود زمینه مساعد و علاقه دو طرفه و خیانت زنش اهل خیانت نبود و جوانمرد بود و اخلاقیات رو رعایت میکرد، افراد سوداوی اهل طلاق نیستن، به ندرت کاری رو شروع میکنن ولی وقتی شروع کنن تا تهش میرن و ول کن نیستن ۲ـ لی جی آن : مزاج سرد و خشک، سرد تر از دونگ هون خیلی سرد! سرد و خشک تر از یخ مثل سنگ، از وضعیتش راضی نیست حتی اگه تحمل کنه، نا امید از مرهم و همدل و همدرد، بدبین به همه، به نظر میرسه پایه مزاجش سرد و تر یا بلغم باشه یا سرد و خشک ولی در درجات کمتر چون هر مزاجی هم درجه بندی داره که به خاطر مشکلات و بدبختی های پیش اومده مزاجش سردتر و خشک تر شده و غلبه سودای شدید پیدا کرده، به دنبال گرمی زیادی نیست چون کسی که اندکی گرما بهش بده کارش راه می افته و نمک گیرش میشه!، به آجوشی چندباری چراغ سبز نشون داد ولی چون جواب نگرفت رها کرد وگرنه اگه مزاجش گرمتر بود یا رطوبت بیشتر داشت ولش نمیکرد و خود این یه داستان جدا میشد! ۳ـ پارک سانگ هون… Read more »

توی ریواچ مطمئن شدم حس جی آن عشق بود چند بار برادراش گفتن که دوستت داره….اون مدل نگاه کردن جی آن از دوست داشتن میاد وقتی یه دختر کسی رو دوست داره اون مدلی نگاهش میکنه..
یه جا ام آجوشی به برادر بزرگش که بهش میگفت تو آدم خوبی هستی….. ادامش آجوشی غیر مستقیم گفت
چون آدم خوبی ام فکر کردی هیچ وقت پام نمیلرزه ؟
بعد دوربین مستقیم رفت رو جی آن 🙂
عشق بود بچه ها.،حس مراقبت نبود فقط عشق بود.

امروز حس بدی داشتم در حدی ک نمیخاستم ادامه بدم
امیدوارم کسی این حسو نداشته باشه
امدم اینجا ک راضی بشم ادامه بدم
دلم برای اجوشی و صداش تنگ شده😓کاش تموم بشه ذلیل مرده های عقده ای جمع بشن

اونجایی که آجوشی به جی آن گفت:
هر موقع دلت خواست بمیری..نمیر
تو آدم خوبی هستی
فایتینگ 😭🌱

دوست دارم به عنوان یه آدم دیگه زندگی کنم.
برم جایی که کسی من رو نشناسه و بدون هیچ گذشته‌ای، دوباره زندگی کنم…
🦋🌱

جی‌آن فقط یه دختر بچه‌ی ۲۰ ساله بود که می‌خواست از کسی که برای اولین بار حس کرده اونم انسانه، مراقبت کنه.

بلاخره این سریالو دیدم
خیلی دوستش داشتم جوری که نمیتونم توصیفش کنم
توی زمانی که حالم خیلی بد بود شروع کردم به دیدنش
هر تکه ای که آجوشی می‌گفت مشکلی نیست (کنچانا)
من میزدم زیر گریه …چقد گفتن یه جمله ساده می‌تونه دلگرم کننده باشه
و به یاد آخرین جمله ای که آجوشی توی اون رستوران به جی آن گفت
بیاین واقعا شاد باشیم🌱🦋

راستش اولین بار که این سریال رو دیدم ۱۵ سالم بود و به نظرم یه سریال کاملا مسخره اومد و اصلا درک نمی کردم چرا اینقدر ازش تعریف می کنن
امسال که ۲۱ سالمه وقتی دیدمش واقعا تعجب کردم
راستش تازه متوجه شدم این سریال چه شاهکاریه
عاشق لحظه به لحظه این سریال شدم
با بعضی از دیالوگ ها به شدت همزاد پنداری میکردم
خلاصه این سریال فوق العادست حتما نگاش کنین
کاشکی منم تو زندگیم به نفر مثل آجوشی همینقدر حمایت گر و مهربون داشتم😭

و فراموش میشوی
گویی که هرگز نبودی…
روحت در آرامش
لی سان کیون عزیز.

آجوشی چند روز پیش سالگردت بود… چه قدر اینجا خلوته…
آجوشی هنوز تک‌تک دیالوگ هات در ذهنم تکرار میشه…
“اگه فکر کنی چیز مهمی نیست، واقعا چیز مهمی نیست…”
سال ۹۳ یعنی ۱۰ سال پیش همین دی ماه بود که خیلی مریض بودم و فقط دیدن هر روزه سریال پاستا که از شبکه نمایش یادمه پخش میشد ساعت ۷ تنها امید زندگیم بود… تنها یک ساعتی که دردم رو یادم میرفت…
تو‌به خیلی ها امید دادی…
حیف …حیف…

سلام آجوشی. یکسال هست و ۶ روزه که نیستی. سال نوت مبارک

مدت ها بود که قسمت اول این سریال رو دانلود کرده بودم ولی نمی دیدنش. راستش خیلی سال پیش یه سریال از آجوشی دیده بودم و اصلا دوستش نداشتم و داستان غم انگیز خودکشی… فکر کنم به همین دلیل نمی‌خواستم این سریال رو ببینم.
ولی حالا که دیدمش… واقعا سریال قشنگی بود … انقدر که نمیتونم توصیفش کنم.
کاش مفهومی که ما در کشورمون به نام توکل به خدا داریم اونها هم داشتن … شاید آجوشی هم اگر این مفهوم رو درک کرده بود تو روزهای سختش میتونست دوام بیاره…
و البته کاش مردهای کشور ما هم در برابر خطاهای زنان شون مثل آجوشی من کمی با صبوری و تحمل بیشتری برخورد میکردن تا ما اخبار تکان دهنده ای که گاه و بی گاه می شنویم دیگه تکرار نمی شد.
کاش خوبی ها رو یاد بگیریم و به هم انتقال بدیم تا جریان خوبی مثل رود همه مون رو پاک و شاداب کنه…
از ته دلم آرزوی آرامش و رحمت برای آجوشی عزیز دارم…

باید یکی می‌بود که تو روزای سخت آجوشی بهش میگفت آموگوتو آنیه‌یو…
باید…

من با دیالوگا،فضا و شخصیتای این سریال زندگی کردم.
کاش میشد برگردم به زمانی که تازه دیده بودمش،وقتی که آجوشی هنوز نفس میکشید…

این سریال منو از روزای سختم نجات داد…اما هیچکس نتونست آجوشی رو نجات بده 💔

همیشه میومدم و سر میزدم و از اینکه این سریال 6هزار تا لایک داره حرص میخوردم
بعد فوت آجوشی دو هزار تا اضافه شد! تا بوده همین بوده….

سریال عمیق و در عین حال سرد و غمگینه اگه صرفا برای سرگرمی و وقت کشی چیزی میخواین بدرد نمیخوره به نظرم زیادی کشش دادن طوری که من از قسمت 8 رفتم قسمت 12 انگار چیزی رو از دست ندادم

و جی آن دیگه هیچوقت آجوشی رو ندید…

داشتم کامپیوترم رو مرتب میکرد این و انگل رو دیدم یاد لی سون کیون افتادم و کل انرژیم گرفته شد یهو..و از قضا دلمم هم خواست اینو بعد از این همه سال ریواچ کنم.

جدی درک نمیکنم به خاطر شایعات خودکشی میکنن و … یا حتی اگه بحث مواد مخدره و واقعا مصرف کردن که اونجا جرمه ولی خیلی جاها از جمله امریکا نه..اینام که با آمریکا رابطه خوبی دارن و راحت میتونن برن هالیوود.. کاش کره رو ول میکرد میرفت امریکا یه چن تا فیلم و سریال خفن اونجا بازی میکرد تو خود کره هم الان قربون صدقش میرفتن

بازیگرهای ایرانی از ایران میرن بیرون به جز که الان هم ایرانن شهرت جهانی دارن و برن راحت تر جذب هالیوود میشن، عملا تو خارج از کشور حرفه اشون تموم میشه با این حال باز میرن… نمیدونم ا پوست کلفتیمونه یا انقدر سختی داشتیم که کلا با سختی اخت شدیم و برامون پردن از یه چالش به چالش دیگه راحته. ولی دیگه اینا مثل ما تو بن بست ارتباط با دنیا نیستند و راحت تر هالیوود میپذیردشون..کاش به جای خودکشی، میرفت. حیف واقعا. باز ناراحت شدم یادش افتادم.

اميدوارم یو آه این بلافاصله بعد آزادی بره آمریکا و اونجا به فعالیتش ادامه بده.