بچه ها چرا اینا ماشین ندارن با مترو میرن؟
دیگه وکیل مملکت توی یک کشور صنعتی مثل کره ماشین نداشته باشه کی باید داشته باشه؟!

یه نفر خیلی پایینتر گفته بود ” مون گایونگ آرزوهای مارو زندگی میکنه” من نمیدونم دقیقا چرا،
اگر کامنتمو میبینی میشه بگی چرا؟ یا کسی میدونه چرا؟ کنجکاو شدم😂

بچه ها دو قسمت و به زور و دور تند دیدم🥲 اگه بقیش هم همینطوره نبینم دیگه؟؟
نه هیجانی نه داستانی پرونده های دم دستی ازون ور پسره میگه یادم نمیاد مگه میشه ؟‌😏 همه اینا خورد تو ذوقم یه سریال خفن در اندازه دهن لق ازش توقع داشتم ولی نا امید شدم💔🥲

خیلی قشنگه. وایب هاسپیتال پبیلیستو می‌ده بهم. دوسش دارم

دوستان از کجا میفهمید نویسنده وکیل بوده؟

سریال تمیزیه
جنگ حقوقی و کیفری مثل دانشکده حقوق یا پینوکیو یا وینچنزو یا قاضی شیطان و … نداریم ولی پرونده حقوقی و جریان‌محوری داریم
یه جورایی درامای زندگی و کار یه وکیله فقط نه که مهارت‌های وکالتش مهم باشن، بلکه هدفش فکر میکنم بیان زندگی چالشی اون آدم به عنوان یه وکیله.
حوصله؟
دقت؟
همت؟
ارزش گذاری؟
بر اساس زندگی شخصیشون داره نمایش داده میشه با همه تعارضات کاری و شخصی و شخصیتی
کمتر توی این ۵ فسمت شعار دیدم
کمتر دیدم که بخوان مخاطب رو تحت تاثیر قرار بدن
آدم با دیدن ملزم نمیشه طرف یکیو بگیره
و تو روایت صادقانه زندگی روزمره وکلای گروه جریان پیدا می‌کنه!
پبشنهاد؟ بله تا اینجا پیشنهاد میشه. فعلا ۸ از ۱۰

من میخواستم این سریالو شروع کنم ولی اصلا حوصله پرونده‌های وکالت رو ندارم کلا ژانر وکالت مورد علاقه‌م نیست
ولی عاشق ژانر برشی از زندگی‌ام و سریال با روند آروم دوست دارم
میخوام ببینم بخش وکالتش خیلی پررنگ تر از چیزای دیگه‌ست و اینکه عاشقانه قشنگی داره که بخوام بخاطرش قسمتای وکالتش رو تحمل کنم؟
ممنون میشم جواب بدید 😊

تمام نگرانیم این بود که

اینکه نویسنده‌ش خودش وکیل بوده و تونسته همچین چیزی روهم بنویسه خیلی قشنگه
وقتی به خواهرم درموردش گفتم گفت : خب حالا قشنگم هست؟ بعید نیست یه وکیل فیلمنامه بنویسه و اونقدرا خوب باشه.
ولی اصلا پشمام
خیلی خوبه بچها
خیلی قشنگ و دوست‌داشتنی عه

عمیقااا از سریال هایی که یه اکیپ دوستی هستن و هوای همو دارن شوخی و خنده و دعوا و عصبانیت وعشق و صفا بینشون هست کیییففف میکنممم🫠 حس سرزندگی و امید بهم میده🥹😇
منو یاد پلی لیست هاسپیتال میندازه

پ.ن: جونگ سوک با یقه اسکی و عینک مطالعه فیوریت فوراور😂😍

الان یعنی آخر قسمت ۶

آقا خیلی قشنگ شد که🥹😍

خواستم بگم قسمت ۱ و ۲ زیاد برام جذاب نبود ولی بعد یک هفته حوصلم سر رفته بود قسمت ۳ رو دیدم و بعدش یه ضرب تا ۶ اومدم جلو و الان واسه قسمتای بعد لحظه شماری میکنم:))
عاشقش شدم و تامام💖🎀

چقدر اینها که نویسنده واقعا وکیله سریال بهتره واقعا خوشم اومد

حالا بقیه در مورد قضیه غذا گفتنی ها رو گفتن منم یه چیزی اضافه کنم

ببینید بحث این نیس که بگیم “چون ما از غذا خوردن و نشون دادن غذا ها لذت میبریم پس تو هم باید نظرتو عوض کنی”
ولی چیزی که هس
بچه ها اگه فک میکنین صحنه های غذا صرفا به خاطر تبلیغاته اصلا هدف سریالو نفهمیدین!
ببینید این سریال درمورد زندگی کاری و آدم های پرمشغله س دیگه؟ همونطور که اون دوستمون پایین گفت سبکشم تا حد زیادی واقع گراست، تو کشورهایی مثل ژاپن و کره آدما فقط 9-5 کار نمیکنن بچه ها، اکثرا شب برمیگردن و کلی اضافه کاری میکنن که ممکنه اصلا اجباری باشه، یعنی مثلا فرهنگ کاری انقد سخت گیره تا وقتی یه چیزی رو مربوط به کارهایی که باید زودتر انجام شه تموم نکردی نمیتونی بری و ازت انتظار دارن بمونی(نه همه جا و همیشه) تنش های کاری با افراد با سابقه تر و مقامات بالاتر از خودت و ارباب رجوع و فشار کاری و رقابتی جامعه هم بالاتره
بعد حالا این آدمای درگیر و کارمند کی وقت دارن برای دوستی و زندگی اجتماعی؟ جدا از شام های کاری که تو اکثر کیدراماها میبینیم و همه هستن از جمله رئیست و طبیعتا جو یا در حضور بقیه همکارا یا رسمیه یا هر چی باشه معذبه، پس نویسنده با زیرکی اومده از فرهنگ ناهار خوردن افراد شاغل و اینکه به بهانه تخفیفات و کوپن کارمندی و اینا دور هم جمع میشن استفاده کرده!
یعنی این موضوع نه تنها واقعا وجود داره اونجا و باعث میشه خیلی از مخاطبا بهش ریلیت کنن/احساس نزدیکی کنن، بلکه یه فرصیته برای ساختن یه همچین جمع و سیرکلی از دوستی های نزدیکتر و زدن حرفا و نگرانی های خصوصی تر
و همینطور نشون دادن فرهنگ آداب غذایی، شاید ما به عنوان خارجی زیاد درک نکنیم، ولی اونا اینطورین که عه تو هوای بارونی فلان چیز میچسبه، موقعی که ناراحتن فلان غذا تو منوشون هس، یا چیزهایی که کارمندا معمولا میخورن رو مثل بلاگ کارکتر داستام هدف جذب بیشتر مخاطب قرار داده، و اینکه یه غذا خوردن ساده چطور میتونه روابط آدمایی که سرشون با همه چی شلوغه و غرق در کار و مشکلاتشونن و حتی نمیخوان به خودشون اعتراف کنن که به صمیمیت نیاز دارن(مثل ها سانگ گی یا حتی آن جو هیونگ)، میتونه حفظ و ریشه دارتر بشه و با ارتباط با دوستان بار مشکلات رو تنهایی تحمل نکنن.
(هرچند باید پذیرفت حتی اینجا هم نویسنده وانمود نکرده اینا از قبل هیچ ارتباطی نداشتن و سر کار ممکنه صمیمیت ریسکی باشه:))

پایین هم گفتن: این بخش مهمی از خود داستانه.

فایل اپلود بوی قسمت ۶ چرا دانلود نمیشه؟

رفاقت مون جونگ و جوهیونگ خیلی باحاله
اینا اثبات کردن مرد و زن می تونن با هم دوست باشن
تازه واسه هم زن یا شوهر هم جور کنن😄