آخرش و نفهمیدم چیشد؟؟ یعنی دکتر مرده زنده موند که تو اون جراحی انگار یه مرد وارد شد؟؟

وقتی دوتا روانی بهم میرسن 😂 من قسمت پنجم هستم هنوز

سریال خوبه، بخصوص تناقض خوبی داره پزشک نجات دهنده ای که قاتل هم هست و خب شاید از اینکه نمیتونید کاراکترها درک کنید و بفهمید خوشتون نیاد هرچند بنظرم نیازی نیس هر کاراکتری درک کرد گاهی فقط باید نگاه کنی تنها مشکلی که داشتم تکرار جمله «ما مثل همیم» بود، بیننده خودش می‌تونه اینو بفهمه گفتنش رو اعصابه فقط. برای یه بار دیدن خوبه ولی اگه شل کنید و دنبال علت و معلول نباشید و از خشم کاراکتر لذت ببرید (((:

سریالو دراپ نکردم و تا اخر دیدم
ولی واقعا خیلی سریال ساده و همواری بود
تنها چیز نسبتا جالبش واسه من

معمولا سریال پزشکی نمی‌بینم ولی این سریال خدا بود
هی با خودم میگفتم ای کاش منم مثل سئوک دیوونه ی ی شغلی بودم و حاضر بودم براش بمیرم

انتظارم بیشتر از پایانش

یسری هیت ها خیلی مسخرست
یه سریال هشت قسمتی قرار نیست ادمارو تبدیل به قاتل کنه
با شخصیت ها هم نمیشد همزاد پنداری کرد
شاید بعضی ها لازم داشتن خودشون رو جای یه شخصیت ببینن تا با سریال ارتباط بگیرن ولی همیشه نمیشه همه ادمارو درک کرد
فقط دوتا ادمی رو نشون داد که معنی زندگیشون رو توی جراحی مغز دیده بودن و اگر کسی مزاحم زندگی آرومشون میشد نمیتونستن خودشون رو کنترل کنن
اینکه یه ادمی که همه دنیا بهش افتخار میکنن چه چیزایی رو پشت اون چهره مقبولش پنهون کرده
قرار نیست همیشه ادمای بد مجازات بشن…یا همیشه پلیسا ابر قهرمان باشن و دنیارو نجات بدن

از نظر من اصلا جالب نبود هیچ حسی به من انتقال نداد تا اخر اینجوری بودم خب که چی نه در بعد جنایی نه پزشکی حرفی برای گفتن نداشت نه هیجانی نه معمایی هیچ ادم نرمالی هم نداشت ادم همزادپنداری کنه تا حالا یه سریال جنایی برام اینقد بدون هیجان نبوده

در حق سریال واقعا کم لطفی شده.
موضوع جالبی بود که هم پزشکی بود هم جنایی.اونم دوتا نابغه.
پارک ایون بین واقعا بازیگر توانایی هست.
من که دوست داشتم.پیشنهاد میشه

راستش انتخاب بازیگر زن یه کم دور از انتظار بود. چهره‌اش معصوم و کیوت‌تر از اون هست که بتونه حس ترس و اضطراب رو منتقل کنه. هرچی سریال جلوتر رفت، حس کردم شاید هدف این بوده که مخاطب بتونه باهاش همزادپنداری کنه. و خب، پارک این بین توی صحنه‌های احساسی انصافاً خوش درخشید، نمی‌شه منکر شد.

اما خط داستان، مثل تکه‌های پراکنده‌ی یه پازل بود که هیچ‌وقت کامل نشد. صدها سؤال بی‌پاسخ از گذشته‌ی دو لید باقی موند. شخصیت‌پردازی کم‌جان بود، مخصوصاً پروفسور چویی. این بازیگر با این سطح از توانایی بازیگری، فقط چند صحنه؟ حیف، حیف، و باز هم حیف! من تنها بخاطر سول کیونگ گو این سریال رو دیدم، اما ناامید شدم که تمرکز بیش تر روی فیمیل لید بود.

یکی با AI واسمون ادیت درست کنه یه بغلی کیسی چیزی گناه داریم آرزو به دل موندیم 😭😂😂

یکی میاد بگه تهش چی شد؟ من حوصله نداشتم دو قسمت آخرو ببینم

من این سریال رو دوس داشتم. ۲ جراح نابغه سایکو واسه شروع کردن سریال کافی بود. اکت بازیگرا رو دوس داشتم ولی کاش تعداد قسمت‌ها بیشتر بود و بیشتر راجب گذشته هر کدوم می‌فهمیدیم. من بهش امتیاز ۷ از ۱۰ رو میدم.

فصل دوم نداره؟

۴ قسمتش رو دیدم. کامنتا رو از ترس اسپویل نخوندم هنوز
ولی پشمااام از شیمی این دو بازیگر
ژانرش اینو نمیگه ولی تا اینجا کلی عشق دیدم
یاد عاشقاه های هانیبال افتادم

باید بگم که بازیگرا واقعا خیلی خوب نقششون رو بازی کرده بودن.
پارک اون بین جزو بازیگراییه که همیشه نقش های متفاوت انتخاب می کنه و مثل همیشه خیلی خوب تونسته بود نقشش رو در بیاره.
سریال رو به خاطر دختر هنرمندم اون بین😍 و یون چان یونگ شروع کردم،و بیش از پیش شیفته ی هنرشون شدم.🤗

قشنگ بود اما تو واقعیت نمیشه اینقد آدم کُشت…

در رابطه با شخصیت های منفی و مثبت
۱ـ شخصیت اصلی کاملا سفید مثل چیزی که تو اغلب فیلم و سریالای قدیمی و ابر قهرمانان دیدیم، دستنیافتنی و الگو
۲ـ شخصیت اصلی خاکستری که هم کارهای خوب میکنه هم بد ولی آگاه به کارهای بدش نیست یا فکر میکنه کار درست رو میکنه ولی در آخر متنبه میشه و جبران میکنه
شخصیت های خاکستری ما باهاش همزات پنداری بیشتری باهاشون داریم
تو ژانر خانوادگی زیاد از این افراد میبینیمگ
۳ـ شخصیت اصلی منفی و سیاه که به خاطر جبر شرایط و مشکلات کودکی و گذشته دردناک دست به کارهای خلاف میزنه ولی در آخر متنبه میشه و کارهای بدشو جبران می کنه
۴ـ شخصیت اصلی منفی و سیاه که اونم به خاطر جبر شرایط و گذشته بد دست به کار های بد می زنه ولی برعکس بالایی متنبه نمیشه و در آخر فیلم مجازات میشه
۵ـ شخصیت اصلی سیاه که این هم به مثل بالایی متنبه نمیشه ولی نه تنها مجازات نمیشه بلکه ممکنه موفق هم بشه و به اون چیزی که بخواد دست پیدا کنه ختی به قیمت کشتن کلی انسان بیگناه ولی روند فیلم و سریال چنان حرفه ای جوری چیده شده که شما در آخر پیش خودتون میگید که واقعا ارزششو نداره به خاطر همچین چیزی این کار هارو بکنم یا مطمئن هستید که طرف قطعا به یه نحوی مجازات میشه
۶ـ شخصیت اصلی منفی که به خاطر جبر شرایط و گذشته دردناک مرتکب جنایت میشه ولی متاسفانه روند فیلم جوری چیده شده که انگار کار بدش خیلی اهمیتی نداشته و فوکوس میکنه به مشکلات و گرفتاری هایی که داره و تا آخر هم ادامه پیدا میکنه و از مشکلات نجات پیدا میکنه و به خاطر کارهای بدی که کرده مجازات نمیشه! و ناخودآگاه از آن شخص نه تنها بدتون نمیاد بلکه کلی هم دلسوزی میکنید و حتی بهش حق هم میدید!
و اگر آگاه نباشید و به خودتون مدام یادآوری نکنید تاثیر مخربی روی شما میذاره

عجیبه واقعا
اولین باره میبینم از یه سایکوپث قاتل چهره خوبی میسازن!
طرف افرادی رو میکشه که طبق قانون و اخلاق و عرف لایق کشته شدن نیست بعد موقع دیدن سریال جوری باهاش همزات پنداری میکنی انگار اونایی که که کشته پشه و مگس بودن!
سریال دکتر دکستر طرف یه جورایی سایکو بوده ولی اونایی رو میکشته یا قاتل بودن یا متجاوز
ولی اینجا اینطور نیست
بعدش میان یه رابطه احساسی شاگرد و استاد نشون میدن برای تلطیف فضا!
نمیدونم قصد سازندگان این سریال چی بوده؟
میخواستن با سایکوهای قاتل همزات پنداری کنیم و از عملشون بیزار باشیم نه از خودشون؟!
فقط بخاطر محتوای ضد اخلاقی پیشنهاد نمیکنم ولی از لحاظ داستانی و اکت بازیگران برای یه بار بد نبود

زیادی روانی بودن دیگه