درسته داستانش یکمممم پیچیده بود اما کاملا قابل فهمو واضح بود تو سریال هم ک دو هزار بار توضیح میدنش ماجرا رو… پایانشم که مثل روز روشنننن بود برام عجیبه بعضیا تو کامنتا گفتن متوجه نشدن !!!! خوبه معمایی نیس

داستان خیلی جالب شروع میشه و مطمئنم همه با دیدن این سریال یه لحظه به ذهنشون میاد که نکنه من هم شخصیت یه کتاب باشم و حتی دیدم که بعضی ها می گفتند نویسنده مثل خدا بود براشون.
اما در نظر داشته باشید که کلا دیدگاه ما به زندگی با دیدگاه اون ها متفاوته و من داستانش رو با توجه به خودشون واقعا تحسین می کردم. اون حس تردیدی که ایجاد می کنه و وادارت می کنه فکر کنی. دنبال معنای زندگی بری و نخوای طبق سرنوشت مقدر شده ای زندگی کنی که از ته دل بهش راضی نیستی یا اینکه بترسی و تسلیم بشی که اتفاق بدتری نیفته ولی هیچ وقت لذت تغییر رو نچشی‌.
این سریال احساس شکی در من بیدار کرد که باعث شد من کلی فکر کردم و به نظر من در اینکه ما هم شبیه شخصیت های یه کتابیم شکی نیست اما اینکه قوانین این دنیا چیه باید عمیق تر در موردش تعقل کرد.
من به این نتیجه رسیدم که نه فقط اینجا که کلا کسایی که تسلیم محض سرنوشتشون هستند و بدون فکر فقط نقششون رو دنبال می کنند تو هیچ دیدگاهی با ارزش نیستند. همیشه قهرمان ها کسانی هستند که به دنبال معنای زندگی میرن و به قول حافظ: “چرخ برهم زنم ار غیرِ مرادم گردد / من نه آنم که زبونی کشَم از چرخِ فلک” و همین هستش که به ما به عنوان یه انسان معنی میده.
از دیدگاه ما انسان اشرف مخلوقاته و نویسنده واقعی برخلاف نویسنده این کتاب ما رو به خودآگاهی تشويق می کنه و به ما اجازه میده که خالق سرنوشت خودمون باشیم و کسانی که تسلیم شرایط محیطی هستند به شدت سرزنش می کنه.
تو دنیای واقعی ما همیشه نقش اصلی زندگی خودمون هستیم و خدا هم محکم میگه تو برو جلو و تغییر رو شروع کن من هوات رو دارم و اگه جایی برخلاف میلت هم شد بدون به نفعت بوده ولی باز نه ناراحت و ناامید نشو که من همیشه باهاتم.

این رو اینجا نوشتم که اگه کسی بعد از دیدن سریال همچین حسی داشت حس نکنه تنهاست و داره بهش ظلم میشه. شاید بتونه بهتر با خودش کنار بیاد.

یه سریال مدرسه ای جالب و حال خوب کن با یه ایده خفن که یه کم گسترش این ایده جالب و پایان بندیش از نظر من جالب نبود ولی در کل میشه پیشنهاد کرد و اکثرا هم خوششون میاد.
اول از همه برای دیدن این سریال باید ژانرش رو در نظر گرفت که تو ذوق نزنه و زمان مناسب دید.
طنزش خوب بود و واقعا می خندیدم و بقیه احساساتم هم خوب درگیر می کرد.
یه دور که کامنت ها رو خوندم فهمیدم خیلی جاها ما ایده های بهتری از نویسنده داریم😂😂😂 البته شاید چون ما نگاهمون به زندگی و فلسفه اس به خاطر دین و فرهنگمون عمیق تره و اون ها با دین و فرهنگ خودشون که اصلا قابل مقایسه با مال ما نیست ایده های خودشون رو نمایش در میارن.
در کل تلاشی که برای عوض کردن زندگیشون می کردند رو دوست داشتم. تلاشی که حتی میتونه سرنوشت قطعی رو عوض کنه.

لحظه ای که دختره متوجه شد شخصیت اصلی نیست عالی بود 😂😂😂
کاش همه امون متوجه بشیم که شخصیت اصلی قصه نیستیم و دنیا حول محور ما نمیچرخه 😁
شخصاً زوج نام جو… جو دا رو ترجیح میدادم به بقیه 😁😁 شایدم چون فن پسره ام 😁

سال ۱۴۰۰‌ بود فک کنم که دیدمش
چقدر باهاش خاطره دارم
جز خاص ترین کیدراما هاست برای من💙
با تمام ایراد های کوچولویی‌که داشت عاشقشم
چون خود داستان و اتفاقای قشنگش و خاطره های خوبی که برام ساخت در آخر تو ذهنم موندن
یادمه تا آخر شب درس داشتم ،بعد ۱۲ شب می‌تونستم ببینم و بعضی شبا تا ۲ بیدار بودم و می‌دیدم😂😂
هر روز به انگیزه این سریال کارهامون انجام می‌دادم

سریاله خوبیه و مثلش تا حالا ساخته نشده …جالبه

خیلی قشنگه حتما ببینید

واقعا افتضاحه حیف این بازیگرا چرا باید توو سریالی بازی کنن که پر از سوتی و باگ های گنده است؟

چرا من هر قسمت میرم جلوتر بیشتر این سریالو نمیفهمم !!!!

ولی واقعا

چقدر قسمتای

با احترام،اگه سنتون بالاست نباید ببینید بنظرم،چون اصلا بدردتون نمیخوره
تو مایه های میم مودب پوره
روون عین یخ میمونه،ماکت متحرک
دختره هم ننر و لوس
واقعا چیزی نیست که ادم ۲۵سال به بالا ببینه مگه اینکه بزنه جلو کلشو دوساعته ببینه،کلیشه های سن ۱۵ ۱۶ساله هست

درحال پخش میدیدمش
براش غش و ضعف میکردم
انقدری ک حال خوب کن بوووود
چرا داستانش یادم نرفته ک بتونم ریواچ کنم 😭😭😭

من تازه این سریالو دیدم ولی آخرش برام گنگ بود درست نفهمیدم قصه هر کدومشون چطوری تموم شد اون دنیایی که بودن چی شد و…..

بهترین سکانس سریال اونجایی بود که فلسفه اسم سریالو گفتن،Extraordinary you،تو فوق العاده‌ای….

قسمت های ۱ تا ۶ یه نفس دیدم و گذر زمان حس نکردم چون کشش خوبی داشت

اما ۷ به افت کرد.شخصیتها دور هم میچرخیدن.اتفاق خاصی نمیوفتاد.حتی ناپدیدشدن و برگشتن هارو نتونست این اپیزودها رو از ملال‌آور بودن نجات بده.
تکرار مداوم سکانس‌های صحنه و سایه بدون هیچ نکته قابل توجه و متمایزی باعث میشد روند وقایع از دست بره و سریال از ریتم بیوفته.

و شخصیت هایی که انگار حرفی برای گفتن دارن ولی داستانشون بین سکانس های تکراری گم میشه و فرصتی برای خودنمایی پیدا نمیکنه

با این‌حال به نظرم سکانس‌های بک‌کیونگ یا دوهوا نسبت به بقیه کمتر خسته‌کننده بود.
درمجموع شخصیت پردازیها به نظرم ناقص بودن و جا داشت بهتر باشه.

یه نکته دیگه اینکه دست کم ۸ تا از کاراکترا به خودآگاهی رسیدن اما علت این اتفاق مشخص نشد.هیچ توضیحی ندادن که چطور فرد به خودآگاهی میرسه یا داستان قبلیش رو به خاطر میاره؟
چرا برادر بک‌کیونگ که نه در داستان فعلی و نه داستان قبلی نقش خاصی نداشت ، حافظه و خودآگاهی پیدا کرده بود؟ معشوقه فرشته ماهی چطور بی‌مقدمه حافظه قبلیشو به دست آورد؟
البته اینا واسه من زیادم مهم نبود و اذیت نکرد اما بهتر بود جوابشو میدادن.
درکل سوژه سریال رو خیلی دوست داشتم و اگ ۱۲ قسمتی بود و جمع و جورتر،فوق‌العاده میشد

خیلیا الان دیدم میگن جه ووک تو این سریال کمتر از چیزی که حقش بود دیده شد
اتفاقا ما هممون اون موقع علاوه بر هارو عاشق کیونگ رحمی و نازمون بودیم
این که حالا بعد سه سال با دیدن کیمیای روح اومدین اینجا دلیل نمیشه ضد حال بزنید بما ☺️

هاروویااااا دلم برات تنگ شدهه نون قندی من🥹😍
از همون اول که پخش شد تا الان سیزده بار دیدمش 😂🤭
واقعا فن روونم چقدر تو خوشگلی اخه پسررر
از بین سریالاش بعد این فردا و علاقه امپراتور بهترینن