نظر کلیم که یه تعادلی بین عقل و احساسمه
این سناریو رو میده:
کلا ۹۸ درصد هرچی کلیات توی فیلم دیدین به معنای ظاهری وجود نداشتن و ساخته ی ذهن این زن و شوهر بود
یعنی چی؟ (یعنی وجود خونه ی کناری، وجود مرد و زن همسایه ، وجود دانشجوی دختر کانادایی
اسایش و خوشبختی این زن و شوهر)
اقای دکتر همسایه و زن چاقش توهم ساخته شده این زوج بودن و در حقیقت نماد کذشته ی خودشون بودن
زوج اصلی(استاد دانشکاه فلسفه و خانومش) به دلیل یک تر‌ومای سختی که ۲۰ سال پیش براشون پیش اومده بود که احتمالا از دست دادن پسرشون بوده بعد از گذشت این همه سال هنوز دنبال اسایش هستن و بهش نرسیدن، و درون گذشته گیر کردن
(دیالوگ مهم اول فیلم
استاد دانشکاه: سعی کنید حالتون رو طوری زندکی کنید که فردا که حال میشه کذشته
این کذسته براتون ازاد دهنده نباشه)
احتمالا دختری رو به فرزندخوندکی میکیرن که اون هم میره کانادا و برنمیکرده ، و برای بار دوم دچار تروما و شوک گذشته دوباره برمیگرده ، برای درمان خودشون تصمیم میکیرن به جایی بیرون از شهر برن تا بلکه به واسطه ای ارامش و سکوت اونجا به اسایش برسن، ولی سخت ذر اشتباهن، چرا چون دارن فرار میکنن از چیزی ، و تا وقتی فرار میکنن و باهاش مواجع نمیشن دوباره درون دام گذشته میفتن و اینجاس که توهمی خودساخته به وجود میارن و درونش زندکی میکنن
این توهم چیزی نیست جز ساختن همسایه ای ساختگی شبیه به الگوریتم تر‌ومای کذشته ی خودشون
زوجی تحصیل کرده که فرزندشون رو از دست داذع و الان داره دست و پا میزنه
زن دچار افسردگی و زوال کامل سده و مرد هرروز با افکار خودشکی خودش رو شکنجع میکنه
حالا نشونه ها جیه: این زوج تا میان تمرکز کنن ساعت ۴ میشه و این مرد همسایه میاد( تشویششون از ۴ شروع میشه)
مرد همیشه زمان خواب یا کنار اینه با خودش حرف میزنه یا نگاه به داخل اب( این دو هم نشونه ی ذهن توهممی مرده)
روزی که دختر دانجشو اومد خونه اشون اصلا زمان بندی رفت و امد جور درنمیومد با واقعیت
انگار همجین شخصی اصلا نیومده و فقط توهم این دو بود که دوست داشتن دختره بیاد دیدنشون
سکانس پایانی : اصلا خونه ی همسایه ای وجود نداشته کنار خونه ی اینا که بخاد اصلا مرد و زن همسایه وجود داشتع باشه
سکانس های که استاذ با دکتر حرف میزد درواقع داست با خودش حرف میزد مثل حرف زدن جلوی اینه یا داخل اب یا مثل اکوی صدای یه ادم تنها توی جنگل
زن هم وقتی به عکس زن همسایه با بجه اش نکاه کرد خودش رو نکاه میکرد، زوال زندکیش رو، عادت کرد به درد و همبنطور نوعی بی تفاوتی رو
چاقی عصلی خودخاسته هم میتونه نماد بی تفاوتی و یه خودکشی تدریجی باشه
اما مرد هنوز درونش خشم وجود داشت
و دنبال راهی بود برای تخلیه
برای همین میخاست خودش رو بکشه
و هرشب خوابش رو میدید
سکانس اخر با مرگ نمادینش تموم شد که درواقع دو مفهوم میتونه داشتع باشه
یا خودش رو کشت با اینکه خواب دید که کشته شده
و صبح بیدار میشد و میدید که همه جی یه خواب توهم مانند تلخ بوده
ساعت ۴ براشون مثل یه سیاهچاله بود نمادی از ترومای کذشته اسون که نمیتونستن از دستش خلاص بشن، ا‌ومده بودن ازاد بشن ، حتی ازادی های اندکی رو کنار هم داشتن مثل رفتن به کل فروشی قدم زدن زیر بارون ، غدا خوردن کنار همدیکه ، رستوران رفتن و… ولی حتی تک تک این لحظاتشون هم تحت تاثیر ساعت ۴ بود و به این فکر میکردن که ساعت ۴ قراره چی بشه و باید چیکار کنن تا ازش فرار کنن
*تنها لحظات واقعی فیلم همین سکانس های اندک بود
نصیحت دکتر به استاد( نصحیتتی از گذشته ی درد کشیده ی خودش به خودش) : برای تموم کردن این جرخه خودت تنهایی باید به دردت غلبه کنی،
استاد به دکتر: میخام بکشمت
مطمعنم یه روزی میکشمت ( تنفر از خود)
دکتر: منم برای همین کارو برات راحت کردم
بیا و منو بکش
یک دفعه نجاتش داد ولی بعذ کشتش، اینم میتونه نماد یه شخصی باشه که هم میل به زندکی داره و هم میل به مردن
دودل بودن بین مرک زندکی
اینکه به جای باز کردن در به روی خودش و مواجه شدن با کذشته
ترجیخ داد همشایه( خودش) رو بکشه یهنی دوست نداشت با خودش مواجه بشه و
باز هم انکار کرد
ایا کسی که خودکشی میکنه واقعا میل به زندکی نداشته؟ یا ایا کسی که الان زنده اس واقعا میل به زنده بودن داره؟
هیجی مشخص نیست ،
مرد نماد خشم بود کسی که از خشم به تنفر از خود رسیده بود و به چرخه ی فراز از واقعیت متوسل شده بود
زن نماد عذاب وجدان به مرحله ی انکار و بعد به چرخه ی بی تفاوتی رسیده بود
اکه بکم هذف اصلی و یه طوری تایتل نویسنده دو تا چیز بود ۱- اهمیت چرخه ی زمان توی ماهیت زندکی ما
۲- ما چطوری تعریف میشیم؟ با درد هامون(نقص هامون) یا با مزیت هامون
خودتون رو جطوری تعریف میکنید؟
یکی از دیالوگ های بین استاد و دکتر:
( گونه های پرنده ها با ویزگی های که دارن طبقه بندی میشن؟ یا با ویزگی های که ندارن؟🤪